Het verhaal van Eugénie
Een paar jaar na haar beenamputatie doet Eugénie van Huijgevoort mee met adaptieve CrossFit-competities. Eugénie kreeg in 2017 de diagnose baarmoederhalskanker. Tijdens haar behandelingen kreeg ze last van bloedstolsels, waardoor ze haar linker bovenbeen moest laten amputeren. “Ik ben na mijn amputatie minder afwachtend geworden. Daarom ga ik het avontuur aan met de Adaptive CrossFit Games in Texas.”
Fotografie en video door: Rude Photography
Meer zelfinzicht door Protec
Bij Protec vond Eugénie steun en de juiste begeleiding die ze nodig had voor haar beenprothese. “Ik worstelde met mijn prothesekoker bij mijn vorige instrumentmakerij en werd door mijn hardloopgroepje in Eindhoven naar Protec verwezen. Bij Protec leerde ik goed naar mezelf te luisteren en de juiste vragen te stellen. Protec heeft me geholpen mijn gevoelens en ervaringen beter te verwoorden en bewuster te worden van mijn prothese. Dit zorgt ervoor dat ik veel beter voor mijzelf kan opkomen. Dat is echt heel fijn en een heel verschil met andere instrumentmakerijen. Ik wil nooit zeuren of anderen tot last zijn, maar bij Protec heb ik geleerd dat ik voor mezelf mag opkomen en dat ik door afwachtend te zijn alleen maar mijzelf tot last ben.”
Na haar amputatie vond Eugénie snel haar weg terug naar crossfit in de sportschool. CrossFit combineert kracht, conditie en gymnastiek door verschillende oefeningen samen te voegen op een hoge intensiteit. “In het begin moet je wel echt zoeken en je balans vinden op je prothese. Het is niet zo dat ze er een prothese onder schroeven en je er zo mee wegloopt, maar ik vond zeker mijn weg.”
Eugénie blijft zichzelf uitdagen en inspireren. “Dit jaar moest ik box step overs doen. Hierbij moet je op een box stappen en voorwaarts afstappen de diepte in. Eerst achtte ik dat onmogelijk met mijn beenprothese. Maar toen belde ik een andere geamputeerde CrossFit-atleet op. En hij kon het ook. Dus toen ben ik dat stap voor stap gaan oefenen, door de box steeds op te hogen. En nu kan ik dat gewoon! Het fijne is dat ik nu niet eens meer een armleuning nodig heb om de trap af te gaan. Dit terwijl traplopen zonder armleuning eerst een probleem was voor mij. Elke keer als je iets nieuws ontdekt wat je kan, dan doet dat iets met je zelfvertrouwen en eigenwaarde. Dat is gewoon fantastisch.”
Eugénie benadrukt dat CrossFit een sport is voor iedereen. “Bij CrossFit ben je niet afhankelijk van een speciale sportvoorziening. Ik doe het gewoon met mijn dagelijkse beenprothese en soms maak ik zelfs de keuze de prothese uit te doen, bijvoorbeeld met touwtjespringen. Bovendien bestaat CrossFit uit verschillende elementen, waardoor er altijd wel iets is wat je kunt ontwikkelen. De ene keer ontwikkel ik meer in mijn kracht en de andere keer ontdek ik weer wat ik beter kan binnen de gymnastiek. Er is altijd wel iets wat je verbetert en dat motiveert enorm. Bij mij in de sportschool is er zelfs een dame van in de 70 die het doet.”
Competities
Adaptieve CrossFit staat nog in de kinderschoenen, vooral in competitievorm. “Ik ontdekte via Instagram andere CrossFit-atleten en dacht dat het in Amerika een grote sport was, maar dat bleek niet zo te zijn. Het is overal nog vrij onbekend. Ik ben nu eigenlijk aan het pionieren.”
De afgelopen drie jaar deed Eugénie mee aan wedstrijden van The Nationals Adaptive edition van CrossFit in Nederland. “Mijn eerste competitie-ervaring in 2022 was alsof ik in de snoepwinkel stond. Voor het eerst stond ik naast anderen met een beperking. Het was zo meesterlijk. Het was voor mij echt een eye-opener om te zien hoe anderen met een beperking crossfit beoefenen, zoals mensen vanuit de rolstoel, met een niet-volgroeide arm en met het Syndroom van Down. Je verschuilt jezelf soms achter je amputatie. Maar toen ik zag hoe deze mensen met hun beperking omgaan, veranderde dat mijn mindset volledig.”
“Mijn amputatie is echt een deel van mij geworden en hoort bij wie ik ben. De amputatie heeft mij als persoon niet veel veranderd, maar ik ben wel resoluter geworden in mijn aanpak. Ik leef vandaag en niet morgen. Daardoor stel ik kortere, haalbare doelen en stel ik niet meer uit. Mijn avontuur van de Adaptive CrossFit Games in Texas is hier een direct gevolg van. Hier doe ik in september aan mee. Normaal zou ik daar nog een jaartje mee wachten, totdat ik sterker ben en meer kan laten zien. Maar nu sta ik daar anders in. Ik weet niet hoe volgend jaar eruit gaat zien, dus ik ga dit avontuur nu aan.”